rizal sabda

neuteup ringkang gelenyu bulan nu kumalayang dina simpé, angin peuting bet ngadak-ngadak ngageterkeun limitna sora kasono, sedeng ciibun nu anteng ngusapan rambut, lalaunan ngamalirkeun hariwang wangkongan urang na teuteup taya warnaan

élia, di dieu batin kuring ngagali-gali langit ngagali-gali gunung, antara hideung jeung caang, geuning anjeun langgeng nyaliara na embun-embunan, ngalalana jeroeun sukma lalayaran maheutkeun tuturus-tuturus batin

élia, di ditu di puseur dayeuh
anjeun teu kudu geruh ngojayan salasar-salasar purnama
majang-majang bangkarak jukung, nebarkeun pucuk-pucuk
nu ngarancik di padataran dada, komo bari jeung tatanggahan nyiar bulan na jeblogna tarang, ngeundeuk-ngeundeuk eusi angen nu tétéla kalah nyangcang kahariwang majar sieun “palita urang bakal kakalicesan katiup halimun peteng”.

élia, peuting ieu bulan kuring paheut mukakeun rebuan kecap, kakeueung anjeun lebah jandéla nu dikemu
marakbakna lampu kota, keur karembangan na amparan
batu-batu pasaréan, arimut na puseur tineung ngaribing dina dahan dina daun dina riak-riakna cai walungan, malah mandar nyariuman biwir-biwir pasir
nu medemkeun kakangen lebah telengna angen.

2006